top of page
Zoeken
Kemal Rijken

Over een jaar wordt Trump gewoon herkozen, wedden? - column HP/De Tijd

Je hebt van die mensen die iedere week tevergeefs een kraslot kopen of iedere maand geld vergooien aan de Staatsloterij. Of van die mensen die geregeld naar het casino gaan, om daar hun goed verdiende euro’s te zien verdwijnen in een ouderwetse fruitautomaat. Ikzelf behoor niet tot die groep. In mijn leven ben ik slechts twee maal een Holland Casino binnengestapt. Beide keren verloor ik mijn ingezette geld. Gelukkig ging het om een paar tientjes. Loterijen met bekende Nederlanders bleven mij eveneens bespaard. Iets waar ik ook niet rouwig om ben: hoeveel zinloze tv-uren heb ik hiermee wel niet voorkomen?


Een grote gokker ben ik dus niet, maar als ik van mezelf toch al een gokje mag wagen, dan is het wel een weddenschap om een fles wijn of een avondje uit eten. Soms ga ik daarbij het schip in. Zo verloor ik twee jaar geleden een weddenschap om de uitkomst van de kabinetsformatie. Ik mikte erop dat GroenLinks in de regering zou komen terwijl mijn uitdager zei dat juist de ChristenUnie in het kabinet zou belanden. Hij kreeg gelijk en ik betaalde een avondje tafelen in een Braziliaans barbecue-restaurant.


Over precies een jaar zijn de Amerikaanse presidentsverkiezingen en met Amerika-deskundige Charles Groenhuijsen heb ik momenteel een weddenschap lopen om een flesje Californische wijn. Ik denk dat Trump zal worden herkozen, maar Charles gokt er op dat de goudgelokte president de verkiezingen niet kan winnen. Volgens hem zijn er in 2020 meer jongeren meerderjarig geworden. Als die allemaal naar de stembus gaan, zal Trump zeker verliezen. ‘De demografie trekt het land naar links’, aldus Charles. Een andere indicatie is de ‘coalitie’ van conservatieve kiezers die in 2016 op de zakenman stemde. Volgens hem zal een groot deel van deze ouderwetse Republikeinen uit schaamte voor Trumps beleid en optreden volgend jaar thuis blijven. Ten derde kijkt hij naar de economische politiek van de president. Als de handelsoorlog met China niet wordt beslecht, zou het bedrijfsleven zich definitief tegen Trump en zijn partij kunnen keren, waardoor zijn herverkiezingskansen aanzienlijk zullen afnemen.


Hoewel mijn opponent buitengewoon veel verstand heeft van de Verenigde Staten, moet ik nog maar zien of al deze voorspellingen uitkomen. De praktijk is immers weerbarstig. Toen Trump zich in 2015 kandidaat stelde gaf vrijwel niemand hem een kans, laat staan dat mensen dachten dat hij gekozen zou worden tot staatshoofd. Maar de vastgoedman won de voorverkiezingen, zette de Republikeinse partij naar zijn hand en sleepte de eindoverwinning tegen alle verwachtingen in de wacht. Wat volgde was een turbulent en onvoorspelbaar presidentschap.


Geregeld houdt de wereld zijn adem in en met afgrijzen wordt in de media gesproken over Trump. Anders is het in swing states als Ohio, Michigan of Pennsylvania. Daar wonen Amerikanen die – ondanks bijvoorbeeld de introductie van Obamacare door Obama – nog steeds gedesillusioneerd waren over hun sociaaleconomische lot, maar die door Trump weer een beetje hoop hebben gekregen. Het lukte hem om zes miljoen banen te scheppen en om een aantal Amerikaanse bedrijven terug te halen. Ook beantwoordde hij andere kiezersnoden zoals het instellen van een strenger migratiebeleid. Daarnaast heeft Trump in zijn kiezers geïnvesteerd door geregeld ergens in het land een hal vol aanhangers toe te spreken. Grote kans dat hij daardoor zijn hele achterban wederom kan motiveren om op hem te stemmen. En als de economie over een jaar nog steeds goed loopt, is de kans groot dat veel anderen eveneens op hem willen stemmen. In het verleden werden zittende presidenten immers vaak herkozen vanwege goede prestaties op economisch gebied.


Dan zijn er nog de Democratische presidentskandidaten. Daarbij kan ik niet anders concluderen dan dat er geen enkele persoon tussen zit die Trump kan verslaan. Op een haar na zijn ze inhoudelijk te hol, politiek gezien te onervaren of voor Amerikaanse begrippen te links om grote groepen kiezers voor zich te winnen. En voor hun favoriete thema’s als racisme en inclusiviteit lopen de meeste gewone Amerikanen niet echt warm. Bovendien zal er met een van deze kandidaten altijd wel een kiezersgroep niet bediend worden, iets wat doorslaggevend is, zeker als je naar de smalle winstmarges van 2016 kijkt. De grootste Democratische kanshebber is oud-vicepresident Joe Biden (76). Net als de huidige president heeft hij het vermogen om de gewone man aan te spreken. Toch kleven er nadelen aan hem, zoals het hebben van een zoon die grote sommen geld verdient in schimmige buitenlandse zaken. Ook blijkt Biden de cruciale kiezersgroep ‘jongeren’ vooralsnog niet te bereiken.


De afzettingsprocedure tegen Trump zal de Democraten eveneens geen uitkomst bieden. De Republikeinen hebben een meerderheid in de Senaat, waardoor de benodigde twee derde meerderheid nooit zal worden bereikt. Daarnaast is er het grote publiek, dat volgend jaar wel eens genoeg zou kunnen krijgen van een slepende afzettingsprocedure. In 1998 gebeurde dit rond de mislukte impeachment van Bill Clinton, toen de Republikeinen – de aanstichters van die procedure – in tussentijdse verkiezingen werden afgestraft voor hun gedram. Mogelijk zullen de Democraten volgend jaar hetzelfde lot ondergaan.


Gokken doe ik niet graag en ik kan er naast zitten, maar deze weddenschap zie ik voorlopig met veel vertrouwen tegemoet. Ik verheug me nu al op de smaak van de Californische wijn die Charles Groenhuijsen voor me gaat kopen. Hij heeft precies een jaar de tijd.









9 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page